قاصی نهفته

ای قاضی نهفته در ارتفاع حاجات
ای پادشاه شهر مخفی یالثارات
دارم من از فراقت یک بغض ناشکسته
تنها علاج من چیست؟ ادعیه و زیارات؟

آدینه

راز صلوات آب بر آیینه!
قدقامتِ نور! کرنش سبزینه!
کی میشوی از نُمُوّ انسان ، ظاهر
چندین نفس از صبح سحر! آدینه!

مذکور بر لبهایم

می‌آید...میم...هاء...دال....یاء

این تسبیحات انتظار است! 

تسبیح گرفته ام فراز به فراز عشق را

تنها تویی که بر لبانم ذکر میشوی

و مودّتی خالصةٌ لکم

آمینَ،آمین...

اسفند۹۹ ، مسجدجمکران

یک دغدغه شخصی!

امشب آخرین شب است
آخرین شبی که توی این خانه نشسته ایم
مسلم نشست و قهوه اش را روی پاهاش گذاشت و آن گل محمدی کنار باغچه را هم یکبار بو کرد
کتاب را باز کرد
از لا به لای وسایل دوران نوجوانی اش کتاب اسرار آمیزش را که خیلی هم خاک رویش نشسته بود را باز کرد
اول کمی خاک خورد
بعدش هم شاید کمی جا
کتاب را که باز کرد
بلاخره از میان سطر های کتاب انعکاس سکوت این صمت دخترانه ی زیر خاک را شنید
یا صدای آن مرد نیکو را از دل ماهی ها
دید آرامش و آب را از روی کشتی بزرگ چوبی که دیگر اثری از ان نیست
یک فرد نچندان معروف و خوشصدا را انتخاب کرد تا با صدایش سطر سطر کتاب را ادامه دهد
دنبال چه میگردد
کتاب داستان نیست اما انصافا داستان های خوبی دارد
کتاب علمی نیست اما در عین حال لفظ قلم حرف زدن یک دانشمند بزرگ است که نکات علمی مهمی را هم لابه لای مطالبش پنهان کرده است
ولی حتی کتاب شعر هم نیست ، اندکی بیشتر از یک شعر ساده است
در ضمن خطش هم با فونت همه ی کتاب های دنیا متفاوت است ، یک خط قدیمی نو ، متفاوت و زیبا
معمولا خیلی ها دوست دارند آن را با فونتی که عثمان اختراع کرده بخوانند.
اما نا خودآگاه با آن رسمی که علی ایجاد کرده بود خوانده میشود ، آن هم با روایت حفص
همه جا هم پیدا میشود پیش آن ساختمان سیاه با شکوه یا در قفسه های روبروی گنبد سبز ، مشرف به گنبد های طلایی و فیروزه ای ، حتی در خانه های گلی مادربزرگهای بیسواد‌
یادش می آید اولین باری ک مطلبی از کتاب را خواند هیچ چیز ازش را متوجه نشد ، مادربزرگش زور کرده بود دو سه تا خط را حفظ کند ، آن هم از بس مادرش برایش خواند حفظش شد و لقلقه ی زبانش.
مطالبش هم کم و بیش لقلقه ی زبان هاست
مطالبی که معمولا با صدای زیبایی خوانده میشود
و خب صدا مهم تر است دیگر چه اهمیتی دارد که کسی انقدر خودش را به زحمت نمی اندازد تا مطالبش را درک کند
هیچکدام از اینها باعث نمیشود که از این نظرمان صرف نظر کنیم که این کتاب مورد بی توجهی عمومی قرار گرفته ، تا به حال به این فکر کردی که یک کتاب خوب کنار دستت باشد که میتواند زندگی ات با خواندنش تغییر کند و تو هم توانایی خواندن و فهمیدنش را داشته باشی اما حتی اراده نکنی یک صفحه اش را بخوانی ؟ این کتاب اینگونه است .
تا به حال شنیده ای یک کتاب زبان دربیاورد و پیش نگارنده اش از بی توجهی جامعه ی هدفش برود شکایت کند؟ این کتاب اینگونه است.
این کتاب همه چیزش خاص است چون فقط این کتاب است که اینگونه است.
قرآن ، کتاب خواندنی ما
کتابی که باید خوانده شود
اما در رحلهای توی قفسه ها و طاقچه ها تنها با احترامی بدون اهتمام نگهداری میشود
یا دیگر فوقش ظهر و شب قبل از اذان کمی با صدای قشنگ بشنویمش
این کتاب اینگونه است
مسلم شاید تصمیم به تغییر نام گرفت

یک دغدغه شخصی
برای قرآن

 

شاه کربلا

قسمت بکن گاهی نگاه ای شاه شاه کربلا
در قلب شیعه می تپی هر گاه شاه کربلا

آغاز غم پیمودن راهی به سمت روضه بود
هی ناله زد زهرا میان راه ، شاه کربلا

قاروره را یک بار بنگر ، سرنوشتت را ببین
این خاک سرخ و شاهدی جانکاه ، شاه کربلا

الشمر جالس ، شد کسوف ای آفتاب شام ها
رأست به روی نیزه ها چون ماه شاه کربلا

دیدی که چشم من شده مثل فراتت غرق تو
از تو نشد بسته نگاهم ، آه شاه کربلا

 

تابستان ۹۸

نقاشی تبسم لیلا!

انقدر گم شدم تا پیدا کنم تو را
رویم نمیشود که تماشا کنم تو را
آزاد اسیر بند دو زندان دست تو است
مگذار تا که از سر خود وا کنم تو را
دست مرا بگیر مبادا رها کنی
بگذار تا به اسم خود امضا کنم تو را
حبس نفس ، میانه ی زندان زندگی
یک جا بگو بیام تقاضا کنم تو را
بی چیزم و تمام وجودم فقط تویی
نگذار بی وجود خود امحا کنم تو را
من را ببخش بس که برید این طناب دار
از دار خوار دنیا شد وا کنم تو را؟
سخت است این مسیر ، در انتها ولی
نقاشی تبسم لیلا کنم تورا

 

پاییز ۹۹ | اسعدی سامانی

مهر مهربان

تا مهر مهربان تو گرم طلوع شد
فصل انار و نرگس و باران شروع شد
من باز میروم بروی بام مثل باد
بوی نم و گِل تگری ات وقوع شد
چشمان تو است قصه ی شب های تار من
این حیطه ی سیاه ز چشمت شیوع شد
اسم کتاب تلخ تواریخ هر شبم
إمطارالعین فی حرکات الدموع شد

 

پاییز ۹۹

مجاس : محمد جواد اسعدی سامانی (مسجون)

زنده موندن واسه چی؟

توی دنیایی که توش حسینو میکشن زنده موندن واس چی؟

 

پ.ن: فرار از شهادت واسه چی؟!

آرزوم؟

جنب پیاده روی راه شیری از بالا
یک روز از این روزها بین ستاره ها
دست فرشته میزند یک اطلاعیه
مکث و تعلل خوب نیست حتی دو ثانیه
یک جشنواره میشود این روزها برپا
در انتخاب بهترین نقاشی دنیا
موضوع نقاشی تمام آرزوهایت
تا که برآورده شود رویای زیبایت
فرزندهای آدم وحواء ، بشتابید
چشم خدا رویایتان را باز خواهد دید
بعد از گذشت چند هفته یک فرشته داد
در دست اسرافیل یک برگه ، زد او فریاد
امروز بعد از چند روز آمد نتیجه ها
هر کس برنده شد میاید پیش ما بالا
در بین این نقاشها اما برنده کیست؟
آنکه میاید پیش ما مثل پرنده کیست؟
گویا برنده بین کل بچه ها این است
نقاشی برتر به دستور خدا این است
قلبی بلوری روی سطح صاف آیینه
آیینه ای  زخمی ، شکسته ، خسته بی کینه
چیزی نوشته پشت برگه، او به خطّ آه
میخواند آن را یک فرشته زیر نور ماه
نقاشی من پیش جسم زخمی بابام
ارسالی از زهرا سه ساله بین راه شام

 

اسعدی سامانی

پاییز و زمستان ۹۹

امن ترین کشتی رویای من

موج میزد به بلندای نگاه آن مرد
که از اعماق خودش میپرسید
پس چرا ساحل نیست
و چرا راه نجات
در دل گردابِ چنین هایل نیست.
رعد میزد پسِ برق.
چشم هایش را بست
مرگ نزدیکترین خشکی این دریا بود
و از این پس ته دریا به سراپای تنش ماوا بود
تشنه بودش دریا!
چشم هایش را بست
نا امیدی بردش
باخت!
ولی صبر کن انگار از آن دور شبح میبیند
کشتی سخت و سریعی است میان طوفان
منجی تشنه لبی در راه است
ناخدایی است که ثار الله است
چه شبیه حسن است
او حسین ، امن ترین کشتی رویای من است

 

اسعدی سامانی ، بهمن ۹۹