با اندکی تاخیر باید بگویم که امروز سیصدو سیزدهمین روز تاسیس این وبلاگ است
روزهای تلخ و شیرینی را در اینجا تجربه کردم
خاطرات جالبی را حمل خواهی کرد ای روز نویس مهجور و کوچک من!
نمی دانم ولی دوست دارم در این مطلبک یادداشتی محض تیمن از آسدمرتضی بیاورم
تازگی ها بیشتر مجذوب شخصیتت شدم سید مرتضی!
دوکوهه، آیا دوست داری که پادگان یاران امام مهدی نیز باشی؟
پس منتظر باش.
در این امیدم که اینجا دو کوهه ای باشد برای قلب زنگار زده ی سیاه منتظر نمایی که جز تو یاوری ندارد مهدی!
