نوشته ای برای نخواندن

اینو حدود یکی دو ماه پیش نوشتم ، داشتم دفتر یادداشتمو مرتب میکردم. خواشتم حذفش کنم ولی دلم نیومد. در هر صورت کلا نادیده بگیریدش 🙏

.

میدونی مشکل چیه ، شخص گرایی شدیدی شایع شده بینتون رفقا! همونیکه بهشتی ازش میترسید. یکی از دوستان نقد به اقای رییسی رو در زمره تضعیف دین و انتقاد ب رهبری و انقلاب ذکر کرد برام. پر ها م! خود رهبر جامعه اسلامی هم موافق نقد خودشه!! کاسه داغ تر از آش شدید؟
یه رفیقی میگفت سید ک بیاد حتما جلیلی رو تو کابینه اش استفاده میکنه. کو؟ محسن رضاییِ یاساشین و یارانه چارصد تومنیو گذاشتن بعنوان معاون اقتصادی ، سلاملکم!
و علیکم السلااام :)
خیلی حرف ها هست ، جا نیست
حرف آخر: من اصولگرا نیستم ، عدالتخواه هم نیستم ، نمیشه گفت ک انقلابی هم هستم ، ادعای بزرگیه ، موافق انقلاب هستم ، موافق مبانی هستم ، خاک پای امامین انقلاب هم هستم چون خودشون پیگیر عدالتن تو همین مملکت. عدالت خواه نیستم ولی خواهان عدالتم ، فطرتا فطرتاا!
از زمانیکه از بازیچه دیده شدن توسط سیاست مداران خسته شدم تنفرم از تمامی احزاب کشور بیشتر و بیشتر شد. سیاست چیز دوست نداشتنی ای هست
کاش متوجه بودید ک اصولگرا ها هم یادگرفتن نامزدهاشونو با رنگ کردن بعنوان کاندیدای انقلابی به شما غالب کنن (اینجاش بیشتر نظرم رو انتخابات مجلسه)
من مخالف آقای رئیسی نبودم و نیستم ، حالا هم که از جلیلی دوباره به دولت سایه اش راضی شدیم ، همین سید ابراهیم بهترین گزینه اس. مطمئنا رفقا میدونن برای تبلیغات سید ابراهیم فحش هم خوردم ، نماینده شون هم توی یکی از حوزه رای گیری ها شدم  منتها یادتونه وقتی ک داشتم از کسی که به نظرم اصلح می اومد میگفتم چه برچسب های عجیب غریبی ب من زده شد که کمترینش تفرقه گر بود و..
چرا نذاشتید یه رقابت حقیقی برگزار بشه؟
در نهایت ایشالا که خیره..

خطبه ی شقشقیه من بود این 😅

کاش

کاش

عبودیت

سهم ما

از

حیات

دنیا

باشد.

 

 

بایدها

باید پخته شد متعهد بود
پاکار بود و جهادی عمل کرد
تنبلی را کنار گذاشت
برای هدف جنگید و باید رسید
به قول سهراب : باید دوید تا تهِ بودن
باید عاشق بود به سبک شخصی خود. باید عاقلانه رفتار کرد. اما نباید جای این دوتا عوض شود ، در شرایط که قرار گرفتی باید تشخیص دهی که کارعاقلانه را انجام دهی یا عاشقانه را
اصلا همانکه شهید چمران درباره ی شهادت گفته
آنگاه که عقل عاشق شود عشق عاقل میشود آنگاه تو شهید میشوی .
باید کاری کنی که کارهایت را این عقل عاشق و قلب عاقل قبول کند ، برای کارهایت عقل و قلبت جمع شوند کنار هم به طوری که تصمیمت قابل تفکیک به احساسی یا عاقلانه نباشد . انقدر این ادامه پیدا میکند تا به مقام رضا میرسی ، و شادی در همه زندگی ات هست چون از کارهایت پشیمان نمیشوی بعدا نگران کارهای فردا هم نیستی چون یک مسلک و راه داری که برایت رقم میزند درُست را ، طوری که نه عقل اذیت شود بخاطرش و نه قلب.
اینطور مثل شهیدان زندگی میکنیم و شاید نتیجتا شهید شویم ، عاقبت به خیری که دیگر روی شاخش است.
حاج قاسم میگفت قبل از شهید شدن باید شهید بود.
همانطور که گفتند بمیر قبل از اینکه بمیری
اینطوری خیلی جالب آرامش و طمانینه را پیدا میکنی ، همان آرامش و شادی که نشانه ی مومن است. اصلا چرا میگن مومن شوخ طبع است ، شوخی و شادی که یک کنش بی پایه نیست که مثل خیلی از مردم عادی بخواهیم ایجادش کنیم ، یک برایند از فرایند ایمان است ، نتیجه قرص بودن دل به خدا است که شاد میشوی ، شوخی هم که میکنی رنگ خدا داری ، به رنگ خدایی.
شادی در هر لحظه. زنده ای ، زندگی میکنی ، و زندگی میکنی تا اینکه بمیری(زنده ترین حالت ممکنه را تجربه کنی) و این مرگ است که در تمام لحظات زندگی ات جریان دارد و چه لذتی میتواند داشته باشد این هم قطاری مرگ
تکلیف اول است شهیدانه زیستن...

 

سلام ای معشوق انتخابی من

ما عاشق آفریده شده‌ایم، عشق را داریم
ولی معشوق‌هامان را انتخاب می‌کنیم.
عشق همیشه هست،آن‌چه که جابجا می‌شود،
معشوق‌ها و محبوب‌ها هستند
صراط - استاد علی صفایی حائری