نوشته ای برای نخواندن
اینو حدود یکی دو ماه پیش نوشتم ، داشتم دفتر یادداشتمو مرتب میکردم. خواشتم حذفش کنم ولی دلم نیومد. در هر صورت کلا نادیده بگیریدش 🙏
.
میدونی مشکل چیه ، شخص گرایی شدیدی شایع شده بینتون رفقا! همونیکه بهشتی ازش میترسید. یکی از دوستان نقد به اقای رییسی رو در زمره تضعیف دین و انتقاد ب رهبری و انقلاب ذکر کرد برام. پر ها م! خود رهبر جامعه اسلامی هم موافق نقد خودشه!! کاسه داغ تر از آش شدید؟
یه رفیقی میگفت سید ک بیاد حتما جلیلی رو تو کابینه اش استفاده میکنه. کو؟ محسن رضاییِ یاساشین و یارانه چارصد تومنیو گذاشتن بعنوان معاون اقتصادی ، سلاملکم!
و علیکم السلااام :)
خیلی حرف ها هست ، جا نیست
حرف آخر: من اصولگرا نیستم ، عدالتخواه هم نیستم ، نمیشه گفت ک انقلابی هم هستم ، ادعای بزرگیه ، موافق انقلاب هستم ، موافق مبانی هستم ، خاک پای امامین انقلاب هم هستم چون خودشون پیگیر عدالتن تو همین مملکت. عدالت خواه نیستم ولی خواهان عدالتم ، فطرتا فطرتاا!
از زمانیکه از بازیچه دیده شدن توسط سیاست مداران خسته شدم تنفرم از تمامی احزاب کشور بیشتر و بیشتر شد. سیاست چیز دوست نداشتنی ای هست
کاش متوجه بودید ک اصولگرا ها هم یادگرفتن نامزدهاشونو با رنگ کردن بعنوان کاندیدای انقلابی به شما غالب کنن (اینجاش بیشتر نظرم رو انتخابات مجلسه)
من مخالف آقای رئیسی نبودم و نیستم ، حالا هم که از جلیلی دوباره به دولت سایه اش راضی شدیم ، همین سید ابراهیم بهترین گزینه اس. مطمئنا رفقا میدونن برای تبلیغات سید ابراهیم فحش هم خوردم ، نماینده شون هم توی یکی از حوزه رای گیری ها شدم منتها یادتونه وقتی ک داشتم از کسی که به نظرم اصلح می اومد میگفتم چه برچسب های عجیب غریبی ب من زده شد که کمترینش تفرقه گر بود و..
چرا نذاشتید یه رقابت حقیقی برگزار بشه؟
در نهایت ایشالا که خیره..
خطبه ی شقشقیه من بود این 😅
