عطش آگاهی
اشرب المای و اذکر عطش الحسین
آگاه باش! که ناآگاهان مست او را تشنه سربریدند.
بدان که حسین تشنه آگاهی و هدایتشان بسمت سعادت بود
نه تشنه یک جرعه آب!
ولی مردم هلهله میکردند که صدای آسمان را نشنوند.
ولی مردم چشمانشان را بسته بودند باران را نبینند.
حسین علیه السلام اینجا یک درس انسان شناسی بزرگ را به بشریت داده است و گفته است:
«الناسُ عبیدُ الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحوطونه مادرَّت معایشُهم فاذا مُحَّصوا بالبلاء قَلَّ الدَیّانون»
«مردم بندۀ دنیایند و دین بر زبانشان می‌چرخد و تا وقتی زندگی‌هاشان بر محور دین بگردد، در پی آنند، امّا وقتی به وسیلۀ «بلا» آزموده شوند، دینداران اندک می‌شوند.»
و نامه ای جهان شناسانه برای بشریت فرستاده است و گفته است:
بِسمِ اللّه ِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ ، مِنَ الحُسَینِ بنِ عَلِی إلى مُحَمَّدِ بنِ عَلِیٍّ ومَن قِبَلَهُ مِن بَنی هاشِمٍ ، أمّا بَعدُ ، فَکَأَنَّ الدُّنیا لَم تَکُن وکَأَنَّ الآخِرَةَ لَم تَزَل ، وَالسَّلامُ
خیالتان راحت. دنیا وجود ندارد! بنده چه هستید؟
سیدالشهدا است که تعاریف دنیایی ما راجع به سود ، سعادت‌مندی ، آزادی و پیروزی را تغییر می‌دهد.
