در تفسیر البرهان این حدیث به نقل از رسول الله نوشته شده. خیلی به من چسبید :)
بی اُنذِرتُموَ بِعَلیِّ بنِ أبی طالِبِ اهْتَدَیتُم (وَ قَرَأَ إِنَّمٰا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هٰادٍ )
وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ
وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ
ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ
مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّهُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛
توی جامع الاحادیث ک داشتم سرچش میکردم با کتاب مائة مناقب آشنا شدم ، یه حدیثی شبیه به همین رو حاج اقای علی پناه تو مراسم دهه کرامت هیئت میثاق اشاره کرد من یادداشتش کردم و گویا منبعش همین کتاب مائة مناقب بوده باشه. منتها روایتی که ایشون نقل کردن کمی تفاوت لفظی داشت که احساس میکنم احتمالا این تفاوتی که در بیان حاج اقا بود از اشتباهاتی بوده که معمولا در به خاطر سپاری پیش میاد. رسول الله میفرمان که:
یا علی!
أنا نذیر امتی
و أنت هادیها
و الحسن قائدها
و الحسین سائقها
و علی بن الحسین جامعها
و محمد بن علی عارفها
و جعفر بن محمد کاتبها
و موسى بن جعفر محصیها
و علی بن موسى معبّرها
و منجیها و طارد مبغضیها و مدنی مؤمنیها
و محمد بن علی قائدها و سائقها
و علی بن محمد سائرها و عالمها
و الحسن بن علی نادبها و معطیها
و القائم الخلف ساقیها و ناشدها و شاهدها
«إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَآیٰاتٍ لِلْمُتَوَسِّمِینَ»
